پولشویی فرآیند تبدیل پول های به دست آمده از راه قاچاق و یا جرم های دیگر، به پول های پاک و مشروع جهت وارد کردن آنها به نظام های مالی و بازارها می باشد. پولشویی که همان گمنام کردن منبع اصلی مالی می باشد به عنوان یک جرم شناخته شده و مجازاتی برای آن در نظر گرفته شده است. پولشویی یا برای فرار از مالیات و یا ناشناس ماندن منابع اصلی پول انجام می شود. چندین روش برای پولشویی وجود دارد که شامل سهام بندی، قاچاق فله ای پول نقد، معاملات پولی متمرکز و تجارت مبتنی بر پولشویی می باشد. در این مقاله به بررسی قوانین ضد پولشویی و نحوه عملکرد این قوانین می پردازیم.

قوانین ضد پولشویی یا (AML) Anti-Money Laundering چیست؟

Anti-Money Laundering یا قوانین ضد پولشویی که به صورت اختصاری با AML نشان داده می شود، مجموعه ای از قوانین و مقررات، رویه ها و آیین نامه هایی هستند که از مخفی کردن پول های به دست آمده از روش های غیرقانونی جلوگیری می کند. قوانین ضد پولشویی، دامنه گسترده ای از رفتارهای مجرمانه و تراکنش ها را پوشش نمی دهند اما می توانند آثار مثبت زیادی بر جای بگذارند. برای مثال مقررات ضد پولشویی، بانک ها و موسسات مالی را ملزم می کنند تا از قوانینی برای افتتاح حساب های سپرده مشتریان پیروی کنند که تضمین می کند این حساب ها با هدف پولشویی افتتاح نمی شوند. قوانین ضد پول شویی فعالیت هایی را مورد هدف قرار می دهند که شامل این موارد می باشند: کلاهبرداری در بازار، تخریب بودجه عمومی و فرارهای مالیاتی، تجارت کالاهای غیر قانونی و هر گونه تلاش برای پوشاندن فعالیت های غیر قانونی.

انتصاب مامورین اجرای Anti-Money Laundering، جهت نظارت بر نحوه پیروی بانک ها و سازمان های مالی و همچنین نظارت بر سیاست های پولشویی صورت می گیرد.

تاریخچه قوانین ضد پولشویی

در سال 1989، با شکل گرفتن گروه Financial Action Task Force (FATF) که در واقع گروهی متشکل از سازمان‌ها و کشورها در سراسر جهان به نام گروه ویژه اقدام مالی می باشد، اقدامات ضد پولشویی به صورت جهانی فراگیر شد. ماموریت اصلی Financial Action Task Force جلوگیری از اقدامات پولشویی و ترویج یافتن آنها، از طریق تدوین استانداردهای بین المللی می باشد. پس از حملات توریستی 11 سپتامبر در ایالات متحده، Financial Action Task Force تصمیم گرفت به مبارزه با مسئله تامین مالی تروریسم نیز بپردازد و به این صورت دامنه فعالیت خود را گسترش داده است.

صندوق بین‌المللی پول (IMF) نیز از جمله سازمان های مهم در زمینه مبارزه با پولشویی می باشد. در واقع صندوق بین المللی پول با تحت فشار قرار دادن 189 کشور عضو خود، زمینه را برای همکاری این کشورها برای از بین بردن مشکل تامین مالی تروریسم از طریق استانداردهای بین المللی فراهم کرد.

نحوه کار قوانین ضد پولشویی

دستکاری در بازار، فساد در وجوه عمومی، معاملات کالاهای غیر قانونی و فرار از مالیات از جمله روش های پولشویی می باشند. یکی از رایج ترین تکنیک ها در پولشویی این است که سازمان های مجرم یا هم پیمان های آنها، اقدام به راه اندازی کسب و کارهایی کنند که درآمد آنها مبتنی بر پول های قانونی می باشد. پس از راه اندازی این کسب و کارهای ظاهرا قانونی، مجرمان می توانند پول های نامشروع خود را وارد آن کنند و سپس بدون دردسر خارج کنند، به این صورت یک هویت موجه و قانونی برای پول خود ایجاد می کنند.

مجرمان همچنین می توانند با مخفی کردن پول در کشورهای خارجی به شکل تقسیم پول به وجوه کمتر و واریز آن به حساب های خارج از کشور، به صورتی که شک برانگیز نباشد، اقدام به پولشویی کنند.

طی قوانین ضد پولشویی، موسسات مالی وظیفه دارند با زیر نظر گرفتن وجوه واریزی مشتریان و تراکنش های آنها، مانع از انجام پولشویی توسط مشتریان متخلف شوند. این موسسات باید به بررسی و تایید منبع مبالغ کلان بپردازند و گزارش تراکنش های نقدی که بیش از یک مقدار خاص هستند، را تهیه کنند. همچنین موسسات باید مشتریان خود را نسبت به این قوانین آگاه کنند. 

چهت اطلاع از کاربرد بلاک چین در خدمات مالی و بانکداری بر روی لینک مربوطه کلیک کنید.

نقش پلیس و سایر سازمان های اجرایی، تحقیق و بررسی در خصوص پولشویی می باشد. به این صورت که سوابق مالی را برای پیدا کردن موارد متناقض و یا فعالیت های مشکوک بررسی می کنند. از آنجایی که برای هر تراکنش بزرگ مالی، سوابق مفصل و کاملی دریافت و نگهداری می شود، بنابراین موثرترین روش برای پیگیری سوابق مالی تراکنش های مشکوک محسوب می شود.

در فرآیندهای ضد پولشویی، در صورتی که سازمانی موفق به کشف اموالی شود که طی فرآیند پولشویی توسط مجرمان مخفی شده اند، می توانند این اموال را از طریق ردیابی، به صاحبان اصلی خود بازگردانند.

مقایسه قوانین ضدپولشویی (AML) و قوانین شناسایی مشتریان (KYC)

شناسایی مشتریان (KYC) یا احراز هویت در صنعت بانکداری، یک فرآیندی ست که سازمان ها و موسسات باید برای تایید هویت مشتریان، قبل از ارائه خدمات به آنها انجام دهند. در حالی که حوزه فعالیت قوانین ضد پولشویی گسترده تر می باشد و شامل اقداماتی جهت مبارزه کردن و جلوگیری از پولشویی، جرایم مالی و تامین مالی تروریسم می شود. بانک ها به صورت همزمان از قوانین ضدپولشویی (AML) و قوانین شناسایی مشتریان (KYC) استفاده می کنند تا بتوانند به حفاظت از موسسات مالی ایمن بپردازند.

دوره نگهداری در قوانین ضدپولشویی (AML Holding Period)

دوره نگهداری در قوانین ضدپولشویی (AML Holding Period) یکی از روش های کاربردی در قوانین ضد پولشویی می باشد که طی آن یک دوره نگهداری صورت می گیرد و واریز به حساب ها باید در حساب به مدت حداقل 5 روز ذخیره و نگهداری شود. البته در کشورهای مختلف این دوره نگهداری متفاوت است. دوره نگهداری در قوانین ضدپولشویی، برای مدیریت ریسک و کمک به قوانین ضد پولشویی استفاده می شود.

سخن پایانی

اهمیت قوانین ضد پولشویی با توجه به محدودیت منابع پولی بسیار بیشتر می شود. کسب غیر قانونی پول و بدون نظارت، باعث می شود که جریان یافتن سرمایه به صنایع فعال اقتصادی-اجتماعی با محدودیت هایی روبرو شود. در چنین شرایطی که جریان پول فاقد تعادل لازم می باشد، دولت ها مجبور می شوند که پول بیشتری چاپ کنند در نتیجه باعث صدمه زدن به قدرت خرید ارز کشور می شود. در صورتی که چنین وضعیتی کنترل نشود، باعث ایجاد تورم و در نهایت نابودی اقتصاد کشور می شود.