دنیای اقتصادی به سرعت در حال تغییر و تحول است. با تغییرات فناوری هم زمان با رقابت شدید جهانی باعث می شود مدیران مسئولیتشان روز به روز سنگین تر شود. اما یکی از اصلی ترین مسئولیت های مدیران تصمیم گیری در مواقع لزوم است.

تصمیم گیری مدیران را می توان در تمامی امور مالی شرکت ها حس کرد. چرا که برآیند مثبت و سودسازی شرکت ها گره محکمی به تصمیم گیری مدیران خورده است.

یکی از مهم ترین ابعاد مالی شرکت ها تعیین استراتژی سرمایه در گردش است. ما در این مقاله قصد داریم به معرفی اجمالی استراتژی سرمایه در گردش بپردازیم. این موضوع یکی از مهم ترین موضوعاتی است که در بخش سرمایه گذاری در بورس باید به آن توجه داشت. 

مدیریت سرمایه در گردش

مدیریت سرمایه در گردش در واقع ترکیب ایده آل بخش های مختلف سرمایه در گردش، شامل دارایی های جاری و بدهی های جاری، به نحوی است که سرمایه سهامداران را بیشتر شود.

اگر مدیران شرکت ها بتوانند برای سرمایه در گردش و مدیریت دارایی ها و بدهی های جاری خود استراتژی درستی انتخاب کنند می توان انتظار رشد و تعالی شرکت را داشت. اما شاید بهتر باشد ابتدا با تعاریف دارایی جاری و بدهی جاری آشنا شوید. پس به تعاریف زیر توجه کنید:

دارایی جارایی

به پول نقد و سایر دارایی هایی که توانایی نقد شدن بالایی دارند را جزو دارایی های جاری شرکت ها به حساب می آورند. می توانید دارایی جاری شرکت ها را در ترازنامه صورت های مالی شرکت ها در وبسایت کدال جست و جو کنید.

بدهی جاری

بدهی های جاری نیز همانند دارایی جاری شرکت موعد پرداختش مدت کوتاه تری نسبت به بدهی های غیر جاری دارد. معمولا این زمان برای بدهی های جاری کمتر از یک سال است. بدهی های جاری نیز شامل حساب های پرداختنی و همچنین مالیات بر درآمد شرکت است. بدهی های جاری در کنار دارایی های جاری در ترازنامه شرکت قابل مشاهده است.

اهمیت تعیین استراتژی سرمایه در گردش

اهمیت مدیریت سرمایه در گردش را می توان با ردگیری مسیر رشد و بقای سازمان های تجاری بهتر درک کرد. اما مدیریت سرمایه در گردش را در دو بخش دارایی های جاری و بدهی های جاری تفکیک کرد. 

به بیان ساده در مدیریت سرمایه در گردش اولین قدم ایجاد تعادل میان این دو بخش است. نکته قابل توجه آن است که تصمیم گیری در مورد هر یک از آن ها بر دیگری اثرگذار است.

تعیین استراتژی سرمایه در گردش دائماً نیاز به بررسی و به روزرسانی دارد. دلیل آن هم در این است که شرایط و موقعیت های گوناگون نیاز به استراتژی های مختلفی دارند. با این کار می توان همواره تأمین مالی شرکت را به بهترین نحو انجام داد و بازدهی شرکت رشد کند. بنابراین می توان اهداف تعیین استراتژی سرمایه در گردش را در موارد زیر خلاصه کرد:

1.بازدهی واحد انتفاعی یا سازمان

2.نقدینگی

3.توان پرداخت بدهی

یکی از تعابیری که به سادگی اهمیت این موضوع را نشان می دهد، تشبیهی است که فعالین بازار سرمایه برای آن به کار می برند. آن ها معتقدند سرمایه در گردش و البته نقدینگی شرکت همانند خونی است که در رگ های شرکت در جریان است. بنابراین وجود آن لازمه حیات شرکت است.

مدیران شرکت ها برای سرمایه در گردش خود دو استراتژی جداگانه برای دارایی های جاری و بدهی های جاری خود بکار می برند. انتخاب هر یک از این استراتژی ها می تواند در انتخاب بهترین روش سرمایه گذاری در بورس اثرگذار باشد. 

استراتژی های دارایی جاری

در زیر با این استراتژی ها آشنا می شوید.

استراتژی محافظه کارانه

در این نوع از استراتژی ریسک بسیار پایین است زیرا قدرت نقدینگی شرکت به کمک نگهداری پول نقد و همچنین اوراق بهادار قابل فروش، بالا است و امکان پرداخت بدهی ها در موعد مقرر را برای شرکت فراهم می کند. امتیاز دوم این استراتژی حفظ مشتری های شرکت بالا و احتمال ورشکستی آن ها پایین تر است.

استراتژی جسورانه

در این شیوه مدیران شرکت ها در تلاش برای به حداقل رساندن وجوه نقد و اوراق بهادار قابل فروش خود هستند. ریسک این استراتژی بالا است و خطر از دست دادن مشتریان وجود دارد. اما بازدهی شرکت می تواند قابل توجه باشد. چرا که با کم شدن وجوه نقد شرکت ها در تلاش برای تهیه دارایی ثابت و یا افزایش گردش عملیاتی خود هستند.

استراتژی های بدهی جاری

این استراتژی ها را در زیر مشاهده می کنید

استراتژی محافظه کارانه

در این استراتژی مدیران محافظه کار شرکت ها تلاش می کنند تا میزان وام های کوتاه مدت خود را به حداقل برسانند. بنابراین برای تهیه دارایی های جاری به دبنال وام های بلندمدت هستند. البته این همه ی اتفاقات نیست. ممکن است بسته به نیاز شرکت به جای وام از موارد دیگری مانند سرمایه صاحبان سهام کمک بگیرند.

امتیاز این استراتزی نیز خطر ورشکستگی را به حداقل می رساند.

استراتژی جسورانه

دقیقا برعکس مدیران محافظه کار، مدیران جسور به دنبال وام های کوتاه مدت هستند. بنابراین محل تهیه دارایی های جاری آن ها از همین وام ها است. می توان نتیجه گرفت در صورتی که شرکت موفق به پرداخت وام های خود نشود دچار زیان و احتمالا ورشکستگی خواهد شد. اما باید توجه کرد در صورت موفقیت شرکت می توان انتظار رشد شرکت در مدت زمان کوتاه تری را داشت.

سیاست های مطلوب در مدیریت سرمایه در گردش

شرکت ها برای تعیین بهترین استراتژی سرمایه در گردش خود لزوما باید نگاهی به استراتژی های دارایی جاری و بدهی جاری خود داشته باشند. هنگامی که یک شرکت رویکرد جسورانه ای در بدهی های جاری خود دارد، می تواند برای دارایی جاری خود هم جسورانه عمل کند و هم محافظه کارانه. اما هر یک از این حالات، نتایج متفاوتی را به همراه خواهد داشت که به صورت شماتیک در تصویر زیر می توانید مشاهده کنید.

پس می توان تعیین استراتژی سرمایه در گردش را در سه مرحله خلاصه کرد:

1.تعیین استراتژی دارایی های جاری

2.تعیین استراتژی بدهی های جاری

3.تعیین استراتژی سرمایه در گردش با توجه به دو مورد قبلی

جمع بندی

تعیین استراتژی سرمایه در گردش یکی از اقداماتی است که مدیران شرکت ها دائما به آن توجه می کنند و با توجه به دارایی های جاری و غیر جاری خود می توانند بهترین تصمیم ممکن را جهت رشد شرکت بگیرند.

اما تعیین این استراتژی تنها به یک شیوه انجام نمی شود و مدیران شرکت ها می توانند ریسک بالایی را پذیرفته و جسورانه عمل کنند یا ریسک را پایین آورده و محافظه کار باشند. استراتژی های سرمایه گذاری را می توان در بخش آموزش مقدماتی سرمایه گذاری در بورس وب سایت مورد مطالعه قرار داد.