اکثر افرادی که وارد بازار سرمایه می شوند، اولین سوالی که می پرسند این است که سهام خریداری شده را بعد از چه مدت باید بفروشیم و یا اینکه آیا هر روز باید تابلو معاملاتی را رصد کنیم؟ پاسخ این سوالات را باید در نوع استراتژی افراد جستجو کنیم؛ چراکه شخصیت و نوع نگرش افراد به بازار سرمایه می تواند متفاوت باشد و یک نسخه کلی نمی توان برای همه افراد در نظر گرفت. در واقع، برخی از افراد شخصیت معامله گر و برخی دیگر شخصیت سرمایه گذاری دارند و هرکدام از آن ها می توانند با توجه به نوع دیدگاه خود موفق باشند. از طرف دیگر، مفهوم سرمایه گذاری نیز بازه های مختلفی دارد و هرکدام از آن ها را بایستی به طور جداگانه مورد بررسی قرار داد. بنابراین در این مقاله، سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت را به شما معرفی می کنیم.

انواع سرمایه گذاری

همانطور که گفته شد، شخصیت و استراژی افراد در نوع سرمایه گذاری آن ها کاملا تاثیرگذار است و پیش از انجام هرگونه سرمایه گذاری، بایستی سطح ریسک پذیری و هدف افراد از انجام معاملات در بازار سرمایه مشخص شود. به طور کلی، بازه های زمانی سرمایه گذاری در بازار سهام را می توان به سه دسته سرمایه گذاری بلندمدت، میان مدت و کوتاه مدت تقسیم کرد که در ادامه هرکدام از آن ها را به شکل مجزا مورد بررسی قرار خواهیم داد.

سرمایه گذاری بلندمدت

بسیاری از افراد همواره به دنبال مقایسه سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت هستند و این موضوع هواداران خاص خود را دارد و هرکدام از آن ها نیز دلایل محکمی دارند. فعالان بازار برای مقایسه بازه های زمانی سرمایه گذاری نیز اعداد مختلفی می گویند و این موضوع به نوع دیدگاه و نگرش آن ها بستگی دارد؛ اما به طور کلی، مدت زمان سرمایه گذاری بلندمدت را بیش از یک سال می دانند و برخی دیگر این مدت را بالای سه سال در نظر می گیرند.

یکی از تفاوت های سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت به این شکل است که در سرمایه گذاری بلندمدت لازم نیست به طور روزانه تابلو معاملاتی و سهام خود را بررسی کنند و افرادی که شخصیت معامله گر ندارند، استراتژی سرمایه گذاری بلندمدت بهترین گزینه برای آن هاست و یکی از مفاهیمی که در سرمایه گذاری بلندمدت کاربرد دارد، موضوع خرید و فروش پله ای است و افرادی که قصد سرمایه گذاری در سهام یک شرکت با بنیاد خوب را دارند، از این روش برای معاملات خود استفاده می کنند و پس از تکمیل شدن مراحل خرید، سهام خود را برای یک مدت طولانی نگه می دارند.

به عنوان مثال، یک فرد سرمایه گذار، پس از بررسی دقیق عملکرد و سودآوری یک شرکت تولید کننده فولاد، به این نتیجه رسیده است که سهام آن برای سرمایه گذاری بلندمدت می تواند مناسب باشد؛ به همین دلیل با استفاده از خرید و فروش پله ای، اقدام به خرید در بازه های زمانی مختلف می کند و بر فرض مثال وقتی که سهام شرکت 1000 تومان است، یک پله خرید می کند و اگر قیمت آن پایین تر آمد، پله های بعدی را خرید می کند تا میانگین آن کمتر شود و پس از تکمیل فرآیند خرید، برای بازه طولانی مدت سهامداری می کند تا قیمت سهام شرکت مذکور به ارزش ذاتی خود برسد.

نکته: همانطور که اشاره شد، سرمایه گذاری بلندمدت در بین فعالان بازارهای مالی نیز، تعاریف مختلف دارد و برخی افراد آن را بیش از یک سال و برخی دیگر نیز، سرمایه گذاری بلندمدت را بالای سه سال می دانند.

سرمایه گذاری میان مدت

علاوه بر سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت، نوع دیگری از سرمایه گذاری تحت عنوان «میان مدت» وجود دارد. بازه زمانی سرمایه گذاری میان مدت را معمولا بین 2 تا 6 ماه در نظر می گیرند و بسیاری از افراد، هدف این سرمایه گذاری را دریافت سود یک بازار و انتقال سرمایه به بازارهای موازی (طلا، ملک، خودرو و...) می دانند. در این نوع سرمایه گذاری، برخلاف سرمایه گذاری بلندمدت، سرمایه گذار بعد از هر رشد قیمتی همراه بازار به اصلاح قیمت نمی رود و سریعا سرمایه خود را به بازار یا سهام دیگر وارد می کند تا از رشد دوباره قیمت سود دریافت کند. سرمایه گذاری های میان مدتی، تخصصی بیشتر از سرمایه گذاری های بلندمدت نیاز دارند و افرادی که این استراتژی را دنبال می کنند، باید بین بازار ها یا سهام بتوانند جابجا شوند.

در واقع، سرمایه گذاری میان مدت، حدفاصل سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت است و افرادی که به هر 2 مورد سرمایه گذاری و معامله گری علاقه مند هستند، این گزینه می تواند پیشنهاد خوبی برای آن ها باشد.

سرمایه گذاری کوتاه مدت

نوع دیگر سرمایه گذاری، کوتاه مدت نام دارد و فعالان بازار سرمایه، تعاریف متفاوتی از این نوع سرمایه گذاری دارند؛ برخی از افراد معتقدند که اگر بازه زمانی سرمایه گذاری کمتر از یک ماه باشد، در دسته کوتاه مدت قرار می گیرد. برخی دیگر بر این باورند که سرمایه گذاری کوتاه مدت کمتر از یک هفته است و افرادی که این استراتژی را سر لوحه کار خود قرار داده اند بایستی به طور روزانه معامله کنند. اما اغلب افراد سرمایه گذاری که بازه زمانی آن کمتر از 2 ماه باشد را کوتاه مدت می دانند و بالای 2 ماه را در دسته میان مدتی ها قرار می دهند.

این نوع سرمایه گذاری برای کسب سود از یک بازار یا سهم در حد چند درصد است و نیاز به تخصص بالا در تحلیل تکنیکال دارد و باید نقاط ورود و خروج و مخصوصا حد ضرر کاملا مشخص باشد. سرمایه گذاری کوتاه مدت ریسک بیشتری دارد و تعداد معاملات هم بیشتر است و در صورتیکه تخصص کافی داشته باشید سرمایه گذاری کوتاه مدت می تواند بازدهی خوبی داشته باشد.

مهمترین نکته در سرمایه گذاری کوتاه مدت، نوع شخصیت افراد است؛ در واقع، به دلیل استرس و اضطراب های نوسانگیری و سرمایه گذاری کوتاه مدتی، هر فردی نمی تواند این کار را ادامه دهد و به دلیل نوسانات بازار سرمایه، همواره باید تابلو معاملاتی را رصد کند تا در کوتاه ترین زمان ممکن بتواند بهترین تصمیم را بگیرد.

مقایسه سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت

در بخش های بالاتر، جزییات مربوط به سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت را به شما معرفی کردیم؛ اما سوالی که پیش می آید این است که کدام نوع سرمایه گذاری مناسب تر است و می تواند بیشترین بازدهی را برای سرمایه گذاران خلق کند؟ برای پاسخ به این سوال بایستی عوامل مختلفی را مورد بررسی قرار دهیم.

تورم

سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت را بایستی با توجه به ساختار اقتصاد ایران بررسی کنیم؛ چراکه به دلیل تحریم های اقتصادی، کسری بودجه و رشد نقدینگی، اقتصاد ایران همواره در سال های اخیر با تورم همواره بوده است و قیمت ریالی دارایی های مختلف از جمله سهام، به دلیل افت ارزش ریال بالا رفته است. بنابراین، یک سرمایه گذار بلندمدت حتی بدون دانش تحلیلی و صرفا با خرید سهام یک شرکت و سپس نگه داشتن آن می تواند سود کند.

تجربه ها نشان داده است در مواقعی که تورم جامعه به شدت بالاست، فروختن سهام نمی تواند استراتژی مناسبی باشد و اصطلاحا گفته می شود که سرمایه گذاران کوتاه مدتی از رشد قیمت ها عقب مانده اند و در مقایسه سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت در جوامع تورمی، معمولا استراتژی بلندمدتی می تواند بازدهی بیشتری داشته باشد.

به عنوان مثال، یک سرمایه گذار میان مدتی را در نظر بگیرید که سهام خود را در یک بازه شش ماهه با 15 درصد سود فروخته است؛ در نگاه اول، یک فرد موفق محسوب می شود که معامله خوبی داشته است؛ اما اگر ساختار تورمی اقتصاد ایران را در نظر بگیریم که در برخی از مواقع، تورم های 50 درصدی را تجربه کرده است، متوجه می شویم که عملکرد این فرد، آنچنان که نشان می دهد نیز موفق نبوده است. در طرف مقابل، سرمایه گذار بلندمدتی را در نظر بگیرید که بدون توجه به نوسان های کوتاه مدتی و میان مدتی، سهام در اختیار خود را حفظ کرده است و در دوره های تورمی، تمامی سودها و افزایش قیمت ها را تجربه کرده است.

بنابراین، بورس ایران که تحت تاثیر یک اقتصاد تورمی است را نباید با بورس های سایر کشورها که در یک اقتصاد آرام و تورم تک رقمی فعالیت می کنند، مقایسه کرد و تجربه ها حاکی از این نکته است که سهامداران بلندمدتی که سهام خود را برای چندسال نگهداری کرده اند، عملکردهای بسیار عالی و چشمگیر خلق کرده اند.

شخصیت سرمایه گذاری

بارها و بارها به این نکته اشاره کردیم که نوع شخصیت افراد در دیدگاه و فعالیت سرمایه گذاری آن ها کاملا تاثیرگذار است و پیش از اینکه از سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت صحبت می کنیم، باید مشخص کنیم که نوع ریسک پذیری افراد به چه شکل است و آیا این فرد شخصیت سرمایه گذاری دارد یا معامله گری؟

جمع بندی

افرادی که وارد بازار سرمایه می شوند، سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت را با یکدیگر مقایسه می کنند و اولین سوالی که می پرسند این است که تا چه مدت بایستی سهام خود را نگهداری کنیم؟ در واقع این سوال بیانگر دید سرمایه گذاری افراد است و به طور کلی بازه زمانی سرمایه گذاری را می توان به 3 دسته بلندمدت، میان مدت و کوتاه مدت تقسیم کرد و هرکدام از آن ها نکات خاص مربوط به خود را دارد و برای کسی که ریسک پذیرتر است و می تواند معاملات زیادی انجام دهد، سرمایه گذاری کوتاه مدت گزینه بهتری است و این فرد به طور مداوم باید نمودارهای قیمتی سهم ها و تابلومعاملاتی را زیر نظر داشته باشد.

در طرف مقابل، برای مقایسه سرمایه گذاری بلندمدت و کوتاه مدت، بایستی ساختار تورمی اقتصاد ایران را در نظر گرفت؛ چراکه تجربه ها نشان داده است با بالا رفتن سطح عمومی قیمت دارایی ها، بسیاری از نوسانگیران و سرمایه گذاران کوتاه مدتی و میان مدتی از بازار عقب می مانند و نمی توانند ارزش پول خود را نسبت به تورم موجود در جامعه حفظ کنند. از طرف دیگر، سرمایه گذاران کوتاه مدتی نیاز شدیدی به استفاده از تحلیل تکنیکال و تشخیص روندها و همچنین بهترین نقاط ورود و خروج برای سرمایه گذاری دارند و افراد بایستی این موضوع را در نظر بگیرند.