استیبل کوین ها ارزهای رمز پایه ای هستند که ارزش بازار آنها متصل به دارایی خارجی از جمله دلار آمریکا می باشد. استیبل کوین ها تبدیل به راه حل های برجسته در مورد مشکلاتی شده اند که جامعه برای کشف آنها همواره در تلاش بوده است. آنها مزایای مختلفی را در مقایسه با دارایی زیربنایی خود، ارائه می دهند، از جمله: امنیت و حریم خصوصی ارائه شده توسط سیستم کریپتوکارنسی، انتقال جهانی ارزش و اتصال سریع سرمایه گذاری در بازارهای رو به رشد کریپتو. در این مقاله قصد داریم نقش استیبل کوین ها در CBDC ها و حواله های دیجیتالی را بررسی کنیم.

نقش استیبل کوین ‎‌ها در CBDC ها و حواله های دیجیتالی

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی که به اختصار CBDC نوشته می شوند، در حال تبدیل شدن به یک واقعیت هستند، مزایای ذکر شده می توانند استیبل کوین ها را تبدیل به یک راه حل بالقوه برای بهبود سیستم فعلی، به خصوص در مورد حواله ها کنند. موضوعی که به طور مفصل به آن می پردازیم این است که آیا این امکان وجود دارد که استیبل کوین های موجود به عنوان CBDC عمل کنند و یا می توانند کل وزن سیستم حواله های یک کشور را تحمل کنند؟

CBDC و استیبل کوین ها از نظر عملکرد و اهداف با یکدیگر شباهت دارند. تفاوت آن دو در این است که توسط چه کسی کنترل می شوند و چگونه توسط مقامات تنظیم می شوند. CBDC توسط یک مقام دولتی و به صورت متمرکز صادر و نظارت می شود، در حالی که استیبل کوین ها توسط هیچ نهاد و فردی تنظیم نمی شوند و به صورت کاملا غیر متمرکز و یا به صورت خصوصی مدیریت می شوند. کشورهایی مانند باهاما و نیجریه پیشگام در این زمینه هستند که CBDC خود را قبلاً راه اندازی کرده اند. دیگر کشورها نیز در حال بررسی و تصمیم گیری در رابطه با ورود به این حوزه می باشند.

در حال حاضر در ایالات متحده، یک لایحه توسط سناتوری ارائه شده است که قصد دارد مانع از صدور مستقیم ارز دیجیتال بانک مرکزی برای افراد توسط فدرال رزرو شوند. این لایحه ادعا می کند که حق حریم خصوصی افراد با صدور یک CBDC توسط فدرال رزرو به صورت متمرکز به خطر می افتد که می تواند آسیب هایی را به اقتصاد ایالات متحد وارد کند و همچنین باعث از بین رفتن نوآوری می شود.

در رابطه با نقش استیبل کوین ها در CBDC می توان به این موارد نیز اشاره کرد. استیبل کوین‌ها در سیستم‌های قدیمی حواله، دخیل هستند. چند کشور جهان سوم که وابستگی شدیدی به حواله‌ها دارند، بررسی گزینه‌های پیاده‌سازی فناوری بلاک چین را آغاز کرده‌اند. برای مثال کشور السالوادور اعلام کرده است که بیت کوین به عنوان ارز قانونی عمل خواهد کرد. علاوه بر تحریک نوآوری، تأثیر مثبت این امر برای افرادی که حواله دریافت می کنند، از جمله دلایل اصلی این اقدام می باشد. چندین کشور آمریکای لاتین نیز پس از این، شروع به کشف احتمالات کردند. برای مثال کشور تونگا نیز اخیراً اعلام کرد که می خواهد بیت کوین را تبدیل به مناقصه قانونی کند. نکته مهم این است که حدود 200 میلیون مهاجر برای ارسال پول (حواله) برای حمایت از حدود 800 میلیون نفر کار می کنند. آنها بیش از 10٪ از جمعیت جهان را تشکیل می دهند.

برای یک استیبل کوین بسیار مهم است که بتواند برای پردازش حواله های کل یک کشور، هزاران تراکنش را مرتباً پردازش کند. شاخص میانگین زمان بین تراکنش ها، می تواند بین یک بلوک تراکنش و بلوک بعدی، میانگین مدت زمان را اندازه گیری می کند. در واقع می تواند میانگین زمان بین تراکنش ها را اندازه گیری نماید. در ادامه قصد داریم USDT را در اتریوم تجزیه و تحلیل کنیم.

این اندیکاتور نشانگر این است که شبکه USDT دارای میانگین زمان بین تراکنش ها 14 ثانیه ای می باشد، در حالی که در روش های سنتی مانند حواله های داخلی ممکن است زمان بین تراکنش ها تا 3 روز طول بکشد. همچنین در مورد حواله‌هایی که تحت عنوان معاملات بین‌المللی طبقه‌بندی می‌شوند، میانگین زمان می‌تواند تا هفته‌ها طول بکشد، ضمن این که مستلزم هزینه‌های بالایی می باشد، بنابراین می‌تواند به عنوان یک جایگزین مناسب باشد.

درصدی که تراکنش های استیبل کوین از تمام تراکنش های زنجیره ای اتریوم دریافت می کند، به عنوان یکی دیگر از شاخص های جذاب برای تجزیه و تحلیل محسوب می شود. در این مورد، اضافه شدن تراکنش های USDT، USDC و DAI ( که سه تا از استیبل کوین‌های اصلی در بازار ارز دیجیتال هستند) را می توان به عنوان درصد استیبل کوین‌ها طبقه‌بندی کرد.

طبق نمودار بالا می توان سهمی را که استیبل کوین‌ های USDT، USDC و DAI از کل تراکنش‌های اتریوم می‌گیرند، مشاهده کرد. این اندیکاتور نشانگر این است که چگونه درصد زیادی از تراکنش های پردازش شده در بلاک چین به این سه استیبل کوین اختصاص دارد، حتی در برخی موارد ممکن است تا 30 درصد افزایش یابد. هر کدام از این تراکنش ها هزینه هایی دارند. (از طریق کارمزد گس به به عنوان هزینه استفاده از شبکه می باشد.) هر چه تقاضای بیشتری برای استفاده از شبکه وجود داشته باشد، هزینه گس نیز افزایش می یابد. تخمین زده می شود که زنجیره ETH می تواند در هر ثانیه حدود 18 تراکنش را پردازش کند، زیرا تقاضا برای فضا خیلی بیشتر از ظرفیت می باشد، نتیجه خالص به هزینه های گس غیر قابل پرداخت برای استفاده از شبکه می رسد. این مشکل راهی ایجاد کرده تا افزایش فناوری جدید بلاک چین با قابلیت‌های قدرت پردازش بالاتر معمولاً به قیمت تمرکز صورت بگیرد.

تمرکززدایی دارای قیمت بالایی می باشد. قدرت پردازش فعلی که زنجیره ETH شامل آن می باشد به قدری کافی نیست که بتواند یک CBDC را پردازش و یا وزن کل سیستم حواله یک کشور را تحمل کند. هزینه گس حتی در صورتی که ظرفیت تامین نشود، برای کاربر روزانه غیر ممکن خواهد شد. در حالی که امکان اجرایی شدن سناریوی CBDC هنوز وجود ندارد، یک سیستم حواله، با کنار گذاشتن مشکل "کارمزد گس" می تواند کار کند؛ زیرا مدیرعامل Western Union ادعا کرده است که آنها می توانند در هر ثانیه حدود 30 تراکنش را پردازش کنند.

در نهایت، آدرس‌ های فعال آخرین شاخصی می باشند که باید آن ها را در نظر گرفت. IntoTheBlock به صورت روزانه تعداد آدرس‌ هایی را که هر تراکنش را انجام داده‌اند، گزارش می‌کند که ارائه دهنده نمایی از تعامل و رشد کاربر می باشد. این نشانگر تعداد آدرس‌ های فعال را نمایش می دهد. 

سخن پایانی

در حال حاضر بخش بسیار مهمی از اکوسیستم ارزهای دیجیتال، شامل استیبل کوین ها می باشد. که عملکرد آنها به عنوان یکی از اشکال اصلی حفاظت پایدار در هنگام معامله می باشد. آنها علاوه بر عملکردهای فعلی، این پتانسیل را دارند که به بخش مهمی از اقتصاد آتی تبدیل شوند. در این مقاله نقش استیبل کوین ها در CBDC ها و حواله های دیجیتالی را بررسی کردیم.