یکی از اصطلاحات رایج در دیفای، ییلد فارمینگ (Yield Farming) می باشد که اشاره به واریز دارایی‌ها در Dappها در ازای کسب بازده دارد. بسیاری از سرمایه‌گذاران با توجه به نوسانات اقتصادی و اختلافات ژئوپلیتیکی، ترجیح می‌دهند به جای سرمایه‌گذاری کامل در بازار، اقدام به نقد کردن دارایی‌های خود کنند. البته نقد کردن دارایی‌ها، می تواند افراد را در معرض از دست رفتن ارزش سرمایه قرار ‌دهد. از این رو فارم استیبل کوین باعث ایجاد یک جریان درآمدی منفعلانه یا Passive Income می شود. در این مقاله قصد داریم به بررسی ییلد فارمینگ استیبل کوین و همچنین معرفی رایج ترین پروتکل های آن بپردازیم.

ییلد فارمینگ استیبل کوین

برای این که بتوان از استیبل کوین ها درصد سود سالیانه 5 تا 30 درصدی و حتی بیشتر دریافت کرد، فرصت‌ های بسیاری وجود دارد. البته میزان این بازدهی بستگی به شرایط بازار دارد. برای مثال در صورتی که بازار نزولی است، نمی توان سود ۷۰ درصدی را انتظار داشت. برای فارم استیبل کوین‌ ها، استراتژی‌ های بسیاری وجود دارد که پروتکل ‌های وام‌ دهی Blue Chip (بلوچیپ)، ییلد اگریگیتورها، پروتکل‌های وام‌ دهی نسل دوم و همچنین پاداش در ازای تامین نقدینگی، رایج ترین آن ها می باشند.

پروتکل های ییلد فارمینگ استیبل کوین

پروتکل های ییلد فارمینگ استیبل کوین متعددی وجود دارد که رایج ترین آنها را در ادامه معرفی خواهیم کرد.

1- پروتکل ‌های وام‌ دهی Blue Chip (بلوچیپ)

فدرال رزرو در امور مالی سنتی (Tradfi) تعیین کف نرخ بهره برای وام‌ دهی را بر عهده دارد. در حالی که هیچ بانک مرکزی در امور مالی غیر متمرکز یا دیفای، وجود ندارد. البته نرخ بهره پایه، پس از راه‌ اندازی اولین نسل پروتکل‌های وام‌ دهی، طبق یک قانون نانوشته توسط این پروتکل ها مشخص می‌شود. این پروتکل‌ها معروف به Blue Chip هستند که Aave و پروتکل کامپاند از شناخته‌ شده‌ ترین آن‌ها به حساب می آیند. معمولا این پروتکل‌ها می توانند به کاربران مطمئن‌ ترین و پایین‌ ترین بازدهی استیبل کوین را بدهند.

2- پروتکل‌های وام‌ دهی نسل دوم یا Niche Protocols

در پروتکل‌های بلوچیپ نمی توان بسیاری از توکن‌ ها را به عنوان وثیقه واریز کرد. بنابراین منبع تامین نقدینگی برای بسیاری از پروژه‌ های محبوب دیفای یا بازی‌ها، وجود ندارد. از این رو می توان برای تامین نقدینگی طیف گسترده‌تری از دارایی‌ ها، از پروتکل‌ های وام‌ دهی نسل دوم مانند Rari و Market به عنوان یک منبع استفاده کرد.

3- ییلد اگریگیتورها (Yield Aggregator)

پروتکل های ییلد اگریگیتورها (Yield Aggregator) یا تجمیع‌ کنندگان بازدهی می توانند استیبل کوین ها را به صورت خودکار و مداوم فارم ‌کنند. یرن (Yearn) از جمله شناخته ‌شده ‌ترین آنها می باشد. پلتفرم‌های اگریگیتور برای افزایش بازدهی استیبل کوین‌ها از مجموعه استراتژی‌ های متنوعی (همچون گرداندن دارایی در پروتکل‌ های مختلف) استفاده می‌کنند.

4- پاداش در ازای تامین نقدینگی

زمانی که افراد اقدام به تامین نقدینگی استخرهای معاملاتی می کنند و توکن بومی یا حاکمیتی آن پروتکل را در ازای آن پاداش می‌گیرند، تشویق در ازای تامین نقدینگی یا همان استخراج نقدینگی (Liquidity Mining) اتفاق میفتد. اکثر پلتفرم‌های دیفای از جمله صرافی‌ های پنکیک سواپ و یونی سواپ به کاربران خود چنین امکانی را ارائه می‌دهند. بهتر است افراد به جای تمرکز بر روی چند پروتکل‌ کلیدی، به دنبال پیدا کردن فرصت‌های سرمایه‌گذاری باشند. کاربران می توانند این پلتفرم‌ ها را از طریق سایت های زیر پیدا و بررسی کنند. همچنین می توان از این سایت‌ها جهت شناسایی فرصت‌های درآمدزایی از استیبل کوین‌ ها استفاده کرد.

Defi.watch (دیفای واچ):

 این سایت اقدام به معرفی بهترین فرصت‌های فارم برای استیبل کوین‌ ها می‌کند. از طریق داشبورد دیفای واچ، امکان مشاهده استخرهای ییلد فارمینگ یا صرافی‌های غیر متمرکز و میزان APR فعلی هر کدام برای کابران این سایت امکان پذیر است.

 DefiLlama (دیفای لاما ):

کاربران می توانند از طریق سایت دیفای لاما، فرصت فارمینگ مدنظر خود را در قسمت ییلد این سایت پیدا کنند. قسمت ییلد این سایت با فیلتر کردن دسته‌بندی‌ ها، پروژه‌ ها، شبکه‌ ها و حتی تعیین محدوده APY این کار را انجام می دهد.

Coindix (کوین دیکس):

این سایت می تواند فهرست بهترین استخرهای ییلد فارمینگ استیبل کوین و درصد سود سالانه آن‌ها را ارائه دهد.

ریسک‌های فارم استیبل کوین

در ییلد فارمینگ استیبل کوین باید ریسک استیبل کوین‌ها، ریسک‌‌ های تکنولوژی و APY یا APR گمراه‌ کننده حتما در نظر گرفته شود. ریسک‌ های تکنولوژی شامل ریسک پروتکل، کلاهبرداری یا اسکم، ریسک قرارداد هوشمند، افزایش هزینه گس و ایرادات کد می باشد.

درصد سود سالانه گمراه‌کننده نیز یکی دیگر از مواردی می باشد که کمتر به آن توجه می‌شود. بسیاری از کاربران برای انتخاب استخر ییلد فارمینگ، به عنوان مهم‌ترین فاکتور خود، APY یا APR بالا را در نظر می‌گیرند. در نتیجه سایر موارد مهم مانند عدم امنیت و عدم بازبینی کدهای پروتکل را مدنظر قرار نمی دهند. در پلتفرم‌ های جدیدتر و کمتر شناخته‌ شده، بیشترین بازدهی معمولا ارائه می‌شود.

کارمزد مبادله یکی دیگر از مواردی می باشد که باید در نظر گرفته شود. کاربران باید در بازگشت سرمایه، میزان کارمزد را در نظر بگیرند. کاربران باید وابسته به نوع پلتفرم، مقداری توکن را برای کار با آن سواپ کنند. برای مثال در صورتی که از مبلغ معامله ۰.۳۵% بابت هر سواپ کم شود و دریافت درصد سود سالانه ۶ درصدی صورت گیرد، طی یک ماه افراد به نقطه سر به‌ سر می رسند.

یکی دیگر از فاکتورهایی که باید در نظر گرفته شوند، هزینه گس می باشد. البته جای نگرانی برای کاربرانی که با پروژه‌های لایه یک یا لایه دو اتریوم کار می‌کنند، وجود ندارد اما درباره شبکه اصلی اتریوم، این موضوع متفاوت است. برای مثال در صورتی که کاربری قصد واریز ۱۰۰۰۰ هزار دلار USDC در پلتفرم Yearn داشته باشد. همچنین درصد سود سالیانه این استخر ۶% می باشد. در صورتی که کاربران به عنوان گس شبکه، ۱% از دارایی‌های خود را پرداخت کنند، طی ۲ ماه به نقطه سر به ‌سر می رسد.

سخن پایانی

فارم استیبل کوین‌ می‌تواند جریان درآمد منفعلانه را در شرایط بازار نزولی یا ریسک‌ پذیری پایین ایجاد کند. البته به دلیل نوسانات بازار و تکنولوژی غیر متمرکز، باید ییلد فارمینگ استیبل کوین را مانند یک شمشیر دو لبه در نظر گرفت. بنابراین باید ریسک‌ های آن مانند هزینه گس، نوسان بازدهی و ریسک‌های مرتبط با پروتکل را هم در نظر داشت.