خروجی تراکنش خرج نشده یا اندیکاتور UTXO اصطلاح فنی برای مقدار ارز دیجیتالی است که پس از تراکنش ارز دیجیتال باقی می‌ماند. شما می‌توانید آن را به‌عنوان تغییری که پس از خرید یک کالا دریافت می‌کنید، در نظر بگیرید، اما این یک واحد پولی کمتر نیست، بلکه یک خروجی تراکنش در پایگاه داده است که توسط شبکه ایجاد می‌شود تا امکان انجام تراکنش‌های تغییر غیردقیق را فراهم کند. در واقع خروجی تراکنش خرج نشده (UTXO) یک خروجی تراکنش ارز دیجیتال است که می تواند به عنوان ورودی در تراکنش های بعدی استفاده شود، اساساً به شما امکان می دهد ارزهای دیجیتال را به قطعات کسری تقسیم کنید. اندیکاتور UTXO بخشی از کل ارز دیجیتال که در یک تراکنش خرج نشده است به عنوان یک معیار حسابداری استفاده می شود. مانند حسابداری دو طرفه، هر تراکنش دارای ورودی و خروجی است.

به عنوان مثال، تصور کنید شما قصد خرید چیزی را دارید که قیمت آن 5 هزار تومان است اما شما یک اسکناس 10 هزار تومانی دارید که آن را به فروشنده می دهید و فروشنده 5 هزار تومان دیگر را به شما در قالب یک اسکناس 5 هزار تومانی برمیگرداند. یعنی شما 10 تومانی خود را از وسط نصف نمیکنید تا پرداخت خود را انجام دهید. همانند این مثال در دنیای ارزهای دیجیتال نیز برای معاملات یا هر ارز دیگری، خروجی خرج‌نشده که ممکن است بیشتر از قیمت موردنظرتان باشد را به‌طور کامل خرج می‌کنید و در ازای آن یک UTXO دیگر با ارزش متفاوت دریافت می‌کنید.

درک اندیکاتور UTXO

UTXO یک خروجی تراکنش خرج نشده است. در یک تراکنش پذیرفته شده در یک سیستم پرداخت معتبر بلاک چین (مانند بیت کوین)، تنها خروجی های خرج نشده می توانند به عنوان ورودی تراکنش استفاده شوند. هنگامی که یک تراکنش انجام می شود، ورودی ها حذف می شوند و خروجی ها به عنوان UTXO های جدید ایجاد می شوند که ممکن است در تراکنش های آینده مصرف شوند.

آنچه شبکه می بیند

تراکنش ارز دیجیتال، انتقال اطلاعات در یک پایگاه داده است. ارزهای دیجیتال به تکه‌های کوچکی تقسیم می شوند که در کل پایگاه داده ذخیره می شوند و خروجی های تراکنش، مصرف نشده نامیده می شوند. تقریباً همه تراکنش‌ها، UTXO را ایجاد می‌کنند. این بدان معناست که هزینه‌ها با استفاده از یک بایت داده انجام نمی‌شود، در عوض، بخش‌های متعددی از ارز دیجیتال برای برآورده کردن یک درخواست هزینه بازیابی می‌شوند.

UTXO ها مانند ساتوشی برای بیت کوین (BTC) یا gwei برای اتر (ETH)، ارزهای دیجیتال نیستند. با این حال، UTXOها را می توان در این واحدها اندازه گیری کرد.

هنگامی که یک تراکنش را از طریق کیف پول خود شروع می کنید، UTXOهایی که اطلاعات شما را در خود جای داده اند، قفل آن باز می شود و اطلاعات مالک جدید با UTXO که به آنها منتقل کرده اید مرتبط می شود. آنها یک بار دیگر قفل می شوند و کاربر می تواند از طریق همان فرآیند از آنها در تراکنش ها استفاده کند.

با ادامه معاملات، پایگاه داده با سوابق تغییرات مالکیت پر می شود. خروجی ها کسری از ارز دیجیتالی است که شما برای شخصی ارسال کرده اید که خرج نشده است. آنها به عنوان ورودی در کسری از ارز دیجیتال در پایگاه داده ثبت می شوند.

آنچه یک کاربر می بیند

زمانی که تصمیم می گیرید بیت کوین خود را خرج کنید، فقط مبلغی را که هزینه کرده اید کسر شده و مقدار باقی مانده در کیف پول خود را می بینید. برای شما، این شبیه به استفاده از یک اسکناس 1 دلاری برای یک کالای 50 دلاری است، به شما پول خرد می دهند، آن را در جیب خود می گذارید و روز خود را ادامه می دهید.

اهداف اندیکاتور UTXO

مدل UTXO در بسیاری از ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، زیرا به کاربران اجازه می‌دهد مالکیت تمام بخش‌های آن ارز دیجیتال را ردیابی کنند. از آنجایی که ارزهای دیجیتال با در نظر گرفتن ناشناس بودن ایجاد شده اند، UTXOها با آدرس های عمومی قابل مشاهده برای کل شبکه مرتبط هستند.

کاربران را نمی توان از روی مالکیت آنها شناسایی کرد، مگر اینکه آدرس خود را تبلیغ کنند، اما اندیکاتور UTXO اجازه می دهد تا از طریق آدرس ها شفاف شود. تراکنش انتقال ارزش از منبع صندوق (ورودی شما) به مقصد (خروجی یا گیرنده) را رمزگذاری می کند.

ریزش اندیکاتور UTXO

انبوه سکه های کوچک در شبکه یک ارز دیجیتال، برخی از تراکنش ها را غیراقتصادی می کند. این موضوع به این دلیل است که ممکن است هزینه تراکنش بیشتر از هزینه واقعی محصول خریداری شده با ارز دیجیتال باشد. به عنوان مثال، اگر کارمزد تراکنش در شبکه بیت کوین بیشتر از قیمت قهوه باشد، خرید یک فنجان قهوه 2 دلاری منطقی نیست.

آیا بیت کوین یک UTXO است؟

خروجی های تراکنش خرج نشده بخشی از فناوری پایگاه داده توزیع شده پشت فناوری بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال است. بیت کوین از UTXO استفاده می کند، اما UTXO نیست. به عبارت دیگر UTXOها بیشتر در مورد بیت کوین مورد بحث قرار می گیرند. با این حال، آنها را می توان تقریباً در هر تراکنش ارز دیجیتال مستقر کرد. به خاطر داشته باشید که هر UTXO دارای یک امضای شخصی مرتبط با آن است. معمولاً باید این امضا را حفظ کنید و هنگام استفاده از UTXO خود به عنوان ورودی در یک تراکنش جدید، آن را ارائه دهید.

آیا اتریوم یک UTXO است؟

اتریوم یک ارز دیجیتال است، بنابراین یک UTXO نیست. علاوه بر این، اتریوم از یک رویکرد مبتنی بر حساب استفاده می کند، پس هیچ UTXO در ماشین مجازی اتریوم (EVM) وجود ندارد.

اندیکاتور UTXO چگونه کار می کند؟

برای درک UTXOها، مهم است که نگاهی دقیق به شبکه ارزهای دیجیتال خاص داشته باشید. اگرچه اطلاعات مالی که هر روز می بینید نسبتاً ساده به نظر می رسند، اما در پشت صحنه چیزهای زیادی در حال وقوع است. مدل UTXO بخش مهمی از مدیریت تمام بیت‌های داده‌ای است که یک تراکنش ارز دیجیتال را تشکیل می‌دهند.

تقریباً تمام تراکنش‌های بیت‌کوین از خروجی‌های تراکنش خرج نشده استفاده می‌کنند، زیرا به ندرت پیش می‌آید که مردم چیزهایی را با یک واحد بایت داده خریداری کنند. هر زمان که کل یک بایت داده با یکدیگر رد و بدل نشود، یک UTXO ساخته می شود. سپس این UTXO می تواند مالکان را تغییر دهد یا به UTXO های دیگر تقسیم شود. هر تراکنش نیاز به یک UTXO دارد که قفل آن باز شود، برای ایجاد یک UTXO جدید باید مقدار مشخصی مصرف شود و سپس با مجموعه جدیدی از اطلاعات مالک قفل شود.

برای پیگیری همه این خروجی ها، گره‌های بیت کوین گزارشی از تراکنش ها را حفظ می کنند. هر UTXO یک کاربر خاص مرتبط با خود ندارد. در عوض، آنها ScriptPubKeys را رمزگذاری کرده اند که هر تراکنش را ضبط می کند. از نظر فنی، محاسبه آدرس قبلی امکان پذیر است، اما این به شما هویت واقعی مالک را نمی گوید. این سیستم به شبکه اجازه می دهد تا وجود تمام سکه های مرتبط را بدون به خطر انداختن حریم خصوصی کاربر تایید کند.

به خاطر داشته باشید که UTXO نوعی ارز دیجیتال نیست. UTXO با ساتوشی، (کوچکترین واحد بیت کوین) یا wei یکسان نیست و به جای داشتن یک مقدار تعیین شده واحد، یک اندازه گیری انعطاف پذیر است. یک UTXO اساساً می تواند به هر ارزشی از یک ارز دیجیتال مرتبط شود. این تطبیق پذیری به آن اجازه می دهد تقریباً در هر تراکنش کمک کننده باشد.

اندیکاتور UTXO برای چه مواردی استفاده می شود؟

UTXO ها واحدهای کوچک و خرج نشده ای از ارزهای دیجیتال باقی مانده از تراکنش ها در ارزهای دیجیتال خاص هستند. آنها در پایگاه داده UTXO ثبت می شوند و در تراکنش های بعدی استفاده می شوند.

اندیکاتور UTXO مزایای مهم بسیاری دارد. اول از همه، این یک شکل بسیار مهم تأیید است. هیچ UTXO بدون تأیید مالک رمزارز قابل مبادله نیست. بنابراین، کاربران بسیار کمتر با کلاهبرداری مواجه می شوند. مدل UTXO مکان‌های سکه‌ها را در هر لحظه پیگیری می‌کند، بنابراین ارز گم نمی‌شود یا به اشتباه به شخص اشتباهی داده نمی‌شود.

اندیکاتور UTXO همچنین به کاهش تقلب کمک می‌کند، زیرا تنها اجازه می‌دهد از خروجی‌های خرج نشده برای تراکنش‌های آینده استفاده شود. این یک راه ارزشمند برای جلوگیری از هزینه مضاعف است. هیچ کس نمی تواند از یک بخش رمزنگاری برای چندین تراکنش به طور همزمان استفاده کند. از آنجایی که هر UTXO برای ایجاد یک خروجی جدید و مرتبط مصرف می شود، مقادیر کریپتو ثابت می ماند.

برای تقویت بیشتر ایمنی مالی، اندیکاتور UTXO تراکنش‌های رمزنگاری را کمی شفاف‌تر کرده و هویت خصوصی کاربر را فاش نمی کند. با این حال، فهرستی از کلیدهای عمومی را ایجاد می کند که با هر قطعه رمزنگاری مرتبط است. این کار اجازه می دهد تا زنجیره ای از امضاهای دیجیتال برای هر ارزش رمزنگاری ایجاد شود. در صورت وجود هر گونه اختلاف، این فهرست شفاف مالکیت کمی مفید را ارائه می دهد.

علاوه بر تمام این مزایای امنیتی و تأیید، اندیکاتور UTXO مزایایی نیز برای مصرف کننده معمولی دارد. این اندیکاتور به افراد اجازه می دهد تا قطعات مجزای بیت کوین را ایجاد کنند که می توانند در هر تراکنش مورد استفاده قرار گیرند. روش‌های دیگر تقسیم کریپتو اساساً به معنای تجارت سکه‌های کامل به مؤسسه‌ای است که بخش‌هایی از سکه‌ها را استخراج می‌کند. این کار می تواند منجر به هزینه های بیش از حد شود که مدیریت تراکنش های رمزنگاری را گران می کند. در همین حال، UTXO ها لزوماً کارمزد تراکنش ندارند، بنابراین تبادل حتی مقادیر بسیار کمی از ارزهای دیجیتال را امکان پذیر می کنند.

مدل UTXO در مقابل Account Model

یکی از جنبه‌های جذاب خروجی‌های تراکنش خرج نشده این است که آن‌ها با روش‌های قبلی رسیدگی به تراکنش‌ها بسیار متفاوت هستند. برخلاف امور مالی سنتی، مدل خروجی تراکنش خرج نشده، ارز را به عنوان یک شیء تلقی می‌کند: هر شیء تاریخچه خود را روی آن ذخیره می‌کند، اما شما فقط باید در هنگام ارسال به مالکیت دسترسی داشته باشید.

در همین حال، Account Model یا تراکنش های مبتنی بر حساب کاربری، برای هر کاربر یک گزارش جداگانه ایجاد می کند. باید هر حساب را ردیابی کند و موجودی هر حساب را همیشه به خاطر بسپارد. برای تکمیل هر تراکنش، موجودی حساب باید قبل و بعد از آن بررسی و تنظیم شود.

در نهایت، هر سبکی مزایا و معایب خود را دارد. یک Account Model دارای تقاضای ذخیره سازی بسیار بالاتری است، به شبکه ها نیاز دارد تا بلوک های بسیار بزرگی از داده ها را ذخیره کرده و به طور مداوم به آنها دسترسی داشته باشند. در همین حال، UTXO به فضای ذخیره‌سازی کمتری نیاز دارد، اما بررسی تاریخچه هر بلوک قبل از ارسال وجوه به کاربر دیگر کمی بیشتر طول می‌کشد. در بیشتر موارد، این مدت زمان تراکنش کمی بیشتر ارزش آن را دارد. اندیکاتور UTXO علاوه بر اینکه نیاز به ذخیره سازی کمتری دارد، از مدل مبتنی بر حساب کاربری نیز ایمن تر است.